Gerben Donkergroen verrast opnieuw! Ditmaal met een boek dat een wel erg aparte insteek insteek heeft. Voor zijn laatste creatie ging de voormalig kunstschilder, bevlogen musicus en mislukte oorlogsveteraan namelijk op zoek naar de verhalen die schuil gingen achter willekeurige boodschappenlijstjes. Verslaggever Berndt 'met dt' Havermout stelde Gerben een aantal vragen.Berndt: “Gerben, goed je weer eens te spreken. Hoe is het met je?
Gerben: “Heel goed, dank je.”
Berndt: “Meteen maar down to business, we hebben veel te bespreken. Je hebt namelijk een boek geschreven: een nieuw hoofdstuk in je toch al roerige leven.”
Gerben: “Inderdaad. De tijd was er rijp voor vond ik. En bovendien had ik een goede en originele insteek.”
Berndt: “ Ja, vertel daar eens wat meer over. Je bent op zoek gegaan naar de verhalen die schuil gingen achter boodschappenlijstjes? Een opmerkelijk idee.”
Gerben: “Juist. Als ik in een supermarkt loop let ik altijd goed op of er geen lijstjes op de grond liggen. Bij de kassa ofzo. Dat doe ik al jaren, een soort rare tic zou je kunnen zeggen. Ik heb intussen een behoorlijke collectie opgebouwd. En toen ik op een grijze dinsdagmiddag die collectie boodschappenlijstjes weer eens bekeek begon ik te fantaseren wat de verschillende mensen met hun ingrediënten zouden hebben gedaan. Dat lijkt vaak duidelijk: als iemand bijvoorbeeld eieren en brood op het lijstje heeft staan ga je er vanuit dat hij...”
Berndt: “Of zij.”
Gerben: “...of zij een gebakken, dan wel gekookt, eitje op brood gaat maken. Maar ook wentelteefjes zijn mogelijk.”
Berndt: “Mits er ook melk op het lijstje staat.”
Gerben: “Niet noodzakelijk! Dat is het mooie! Misschien is die melk namelijk al in huis. Misschien zijn er nog wel meer gerechten te bedenken. En gaat het om bruin brood of wit brood? Je weet het niet. En om aan die onzekerheid een einde te maken ben ik de mensen bij de lijstjes gaan zoeken om ze naar hun verhaal te vragen.”
Berndt: “Fascinerend... Dat lijkt me een hele klus!”
Gerben: “Dat was het ook! Wekenlang heb ik bij de uitgang van de plaatselijke buurtsuper gestaan en mensen geconfronteerd met oude lijstjes. Het viel niet mee om de juiste mensen bij de juiste lijstjes te vinden. Zeker toen de kassamedewerkers zich aan me begonnen te irriteren en de politie erbij haalden. Maar ik heb volgehouden!”
Berndt: “ En deze, ik moet zeggen tamelijk dunne, bundel verhalen is het resultaat.”
Gerben: “Ja, erg dik is hij niet. Maar ik ben er niet minder trots op! Het bleek erg moeilijk om de mensen die hun oude lijstjes überhaupt herkenden zover te krijgen met mij in gesprek te gaan. Ze vonden het toch een beetje raar op een of andere manier en sommigen waren de gerechten die ze met de ingrediënten hadden gemaakt al lang weer vergeten.”
Berndt: “Je niet al te aangename lichaamsgeur zal ook een duit in dat zakje hebben gedaan...”
Gerben: “Zeker, maar daar heb ik een lang geleden al mee om leren gaan.”
Berndt: “Welk verhaal is je het meest bijgebleven?”
Gerben: “Dat van Jan. Zonder twijfel. Een alcoholist. En niet zo’n beetje ook! Hij schreef z’n lijstjes altijd in de kroeg, op bierviltjes! Op het viltje in kwestie stonden maar twee dingen: een 6-pack Heineken en een fles wijn. En het was nog wel een viltje van Amstel! Kan je nagaan! Hahaha! Hij stemde in met het interview en al gauw zaten we in een kroeg. Binnen 5 minuten had hij 3 kopstootjes op en was er geen touw meer aan zijn verhaal vast te knopen!”
Berndt: “Dat verklaart een hoop. Het stuk in kwestie is namelijk niet te lezen.”
Gerben: “Klopt, maar het is wel ‘echt’. Daar hou ik van.”
Berndt: “Nog een leuk voorbeeld?”
Gerben: “Dat doe ik maar niet. Zoals je al zei is de bundel niet al te dik en moet ik de verleiding zien te weerstaan alles van tevoren prijs te geven.”
Berndt: “Dat begrijp ik. Ik wens je erg veel succes in de toekomst.”
Gerben: “Hartelijk dank.”
Berndt: “Graag gedaan.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten