JOHN MAYER LOOK-A-LIKE VERBAAST VRIEND EN VIJAND

Herman Ragboer werkt in het dagelijks leven bij een sloopbedrijf in Tiel. Sinds kort gaat hij naast zijn bezigheden in de hangar door het leven als look-a-like van John Mayer. Een verfrissend optreden is wellicht de springplank voor een internationale carrière als Mayer look-a-like. 

De gelijkenis met gitaarheld Mayer was velen al eerder opgevallen, maar Ragboer zag er zelf nooit zo veel in. Een collega bleef volhouden dat hij er 'iets' mee moest doen en om er maar vanaf te zijn begon Ragboer met een paar vrienden een tribute-band. De eerste repetitie volgde nog diezelfde week. Voordat de eerste twee maten waren gespeeld bleek dat Ragboer zo a-muzikaal was als mogelijk; geen gevoel voor ritme, een stem als krolse kater en een presentatie van lik me vestje. "Het leek echt nergens op. En het klonk nog slechter!" blikt hij zelf terug. "Het eerste optreden was al twee weken later dus er moest nog veel gebeuren. Er werd veel gerepeteerd, maar het leek er sterk op dat dat een averechts effect had... Twee weken verder was het niveau van de band zo mogelijk nog lager."

Des te verrassender was het succes dat de band boekte met dat eerste optreden. Het geluid dat werd voortbracht was nauwelijks te classificeren als muziek en het optreden duurde maar 15 minuten omdat de geluidsinstallatie het uit pure ellende begaf. De bassist rende na het eerste nummer huilend van het podium af, kleine kinderen begonnen spontaan te krijsen en een hoogbejaarde parkiet viel dood neer, maar oi oi oi wat leek die jongen op John Mayer! En dat maakte veel, heel veel goed.

Lovende kritieken alom dus. "Ragboer lijkt nog meer op John Mayer dan John Mayer zelf!" kopte de Volkskrant. "Zet hem voor een band als KISS, U2 of de Stones en je denkt nog steeds dat je naar een optreden van John Mayer kijkt! Ongelooflijk..." aldus een verslaggever van OOR. Een tour door de BeNeLux wordt momenteel geboekt. Ook Amerika moet eraan geloven als het aan Ragboer ligt. Een internationale concert-promotor merkte lachend op dat dat nog wel eens moeilijk kon worden: "...zoveel lijkt hij nou ook weer niet op John Mayer!"

INGESTUURDE VRAGEN

Hersenspinsels is de beroerdste niet! Graag gaan we daarom in op vragen die u misschien al tijden hebt, maar waar u het antwoord maar niet op kunt vinden. Ook lezers van de Blog mogen hun visie op bepaalde vraagstukken kenbaar maken. 

Een greep uit de ingestuurde vragen van de laatste tijd:

Hallo. Ik zit met twee dingen: Als een boterham met pindakaas van tafel valt, landt hij altijd op de pindakaaskant. Waarom is dat? En hoe komt het dat een kat altijd op zijn pootjes terecht komt? In het verlengde van deze twee vragen zou ik graag het antwoord hebben op het volgende: Wat gebeurt er als je de rug van een kat met pindakaas insmeert en hem vervolgens het raam uit gooit?

Ha! Mooie blog dit! Een vraag over Sylvana Simons en Fabienne de Vries. Kunnen zij weg?

In afwachting van uw antwoord,

Gé de Koe, Maarssen.

Heeft u ook een vraag of weet u het antwoord op een van deze vragen? Stuur even een mailtje of geef een reactie!

OPSPORING VERZOCHT IN ZWAAR WATER!

Kijkers van het AVRO programma Opsporing Verzocht keren zich tegen de programmamakers. Zij vinden dat de overvallers, kinderlokkers en bankrovers doorgaans te onduidelijk in beeld worden gebracht. De bivakmutsen, capuchons en kousen die zij om hun hoofd houden maken het nagenoeg onmogelijk om iemand te herkennen. Ook de vage politietekeningen worden niet gewaardeerd omdat ze doorgaans veel aan de verbeelding overlaten. “... en dan toch van ons verwachten dat we ze helpen die mensen op te sporen? Ik dacht het niet!” was een boze reactie van een vaste kijker. De makers van het programma hebben verbetering beloofd, maar kunnen niks garanderen.

G. DONKERGROEN: DE VERHALEN ACHTER BOODSCHAPPENLIJSTJES

Gerben Donkergroen verrast opnieuw! Ditmaal met een boek dat een wel erg aparte insteek insteek heeft. Voor zijn laatste creatie ging de voormalig kunstschilder, bevlogen musicus en mislukte oorlogsveteraan namelijk op zoek naar de verhalen die schuil gingen achter willekeurige boodschappenlijstjes. Verslaggever Berndt 'met dt' Havermout stelde Gerben een aantal vragen.

Berndt: “Gerben, goed je weer eens te spreken. Hoe is het met je?

Gerben: “Heel goed, dank je.”

Berndt: “Meteen maar down to business, we hebben veel te bespreken. Je hebt namelijk een boek geschreven: een nieuw hoofdstuk in je toch al roerige leven.”

Gerben: “Inderdaad. De tijd was er rijp voor vond ik. En bovendien had ik een goede en originele insteek.”

Berndt: “ Ja, vertel daar eens wat meer over. Je bent op zoek gegaan naar de verhalen die schuil gingen achter boodschappenlijstjes? Een opmerkelijk idee.”

Gerben: “Juist. Als ik in een supermarkt loop let ik altijd goed op of er geen lijstjes op de grond liggen. Bij de kassa ofzo. Dat doe ik al jaren, een soort rare tic zou je kunnen zeggen. Ik heb intussen een behoorlijke collectie opgebouwd. En toen ik op een grijze dinsdagmiddag die collectie boodschappenlijstjes weer eens bekeek begon ik te fantaseren wat de verschillende mensen met hun ingrediënten zouden hebben gedaan. Dat lijkt vaak duidelijk: als iemand bijvoorbeeld eieren en brood op het lijstje heeft staan ga je er vanuit dat hij...”

Berndt: “Of zij.”

Gerben: “...of zij een gebakken, dan wel gekookt, eitje op brood gaat maken. Maar ook wentelteefjes zijn mogelijk.”

Berndt: “Mits er ook melk op het lijstje staat.”

Gerben: “Niet noodzakelijk! Dat is het mooie! Misschien is die melk namelijk al in huis. Misschien zijn er nog wel meer gerechten te bedenken. En gaat het om bruin brood of wit brood? Je weet het niet. En om aan die onzekerheid een einde te maken ben ik de mensen bij de lijstjes gaan zoeken om ze naar hun verhaal te vragen.”

Berndt: “Fascinerend... Dat lijkt me een hele klus!”

Gerben: “Dat was het ook! Wekenlang heb ik bij de uitgang van de plaatselijke buurtsuper gestaan en mensen geconfronteerd met oude lijstjes. Het viel niet mee om de juiste mensen bij de juiste lijstjes te vinden. Zeker toen de kassamedewerkers zich aan me begonnen te irriteren en de politie erbij haalden. Maar ik heb volgehouden!”

Berndt: “ En deze, ik moet zeggen tamelijk dunne, bundel verhalen is het resultaat.”

Gerben: “Ja, erg dik is hij niet. Maar ik ben er niet minder trots op! Het bleek erg moeilijk om de mensen die hun oude lijstjes überhaupt herkenden zover te krijgen met mij in gesprek te gaan. Ze vonden het toch een beetje raar op een of andere manier en sommigen waren de gerechten die ze met de ingrediënten hadden gemaakt al lang weer vergeten.”

Berndt: “Je niet al te aangename lichaamsgeur zal ook een duit in dat zakje hebben gedaan...”

Gerben: “Zeker, maar daar heb ik een lang geleden al mee om leren gaan.”

Berndt: “Welk verhaal is je het meest bijgebleven?”

Gerben: “Dat van Jan. Zonder twijfel. Een alcoholist. En niet zo’n beetje ook! Hij schreef z’n lijstjes altijd in de kroeg, op bierviltjes! Op het viltje in kwestie stonden maar twee dingen: een 6-pack Heineken en een fles wijn. En het was nog wel een viltje van Amstel! Kan je nagaan! Hahaha! Hij stemde in met het interview en al gauw zaten we in een kroeg. Binnen 5 minuten had hij 3 kopstootjes op en was er geen touw meer aan zijn verhaal vast te knopen!”

Berndt: “Dat verklaart een hoop. Het stuk in kwestie is namelijk niet te lezen.”

Gerben: “Klopt, maar het is wel ‘echt’. Daar hou ik van.”

Berndt: “Nog een leuk voorbeeld?”

Gerben: “Dat doe ik maar niet. Zoals je al zei is de bundel niet al te dik en moet ik de verleiding zien te weerstaan alles van tevoren prijs te geven.”

Berndt: “Dat begrijp ik. Ik wens je erg veel succes in de toekomst.”

Gerben: “Hartelijk dank.”

Berndt: “Graag gedaan.”

KOEKJE VAN EIGEN DEEG VOOR GEMASKERDE ILLUSIONIST

De gemaskerde illusionist is niet meer! Voorlopig althans, als het aan zijn collega’s Klok en Kazan ligt. Tijdens de opnames van zijn laatste programma doken de twee onverwachts op en lieten hun mening duidelijk horen.

Nietsvermoedend was de gemaskerde illusionist bezig met verklappen van een truc voor een nieuwe aflevering van zijn show ‘Goochelaars

Ontmaskerd’. Hij deed tijdens deze truc uit de doeken hoe iemand een assistente binnen luttele seconden van de ene kant van het podium naar de andere kan ‘toveren’. Hij gebruikte daarvoor twee kooien die beide met een doek waren afgedekt. Aanvankelijk ging alles goed; de assistente werd naar volle tevredenheid weggetoverd uit de ene kooi. De andere kant haalde zij echter niet. Toen de gemaskerde illusionist triomfantelijk het doek van de tweede kooi haalde kwam hij tot de schrik van zijn leven. Tot zijn grote verbazing stond daar namelijk niet zijn assistente, maar stonden daar Hans Klok en Hans Kazan. Klok had een knuppel in de hand en om de knokkels van Kazan glinsterde een metalen boksbeugel. Zonder te twijfelen stapten de twee Hansen op de gemaskerde illusionist af en lieten hem zonder schroom weten en voelen hoe zij over zijn show denken. Nadat de gemaskerde illusionist een aantal rake klappen had geïncasseerd zaagden Klok en Kazan hem in tweeën. Beide illusionisten namen elk een helft van het lichaam met zich mee naar huis. In een korte reactie liet Klok weten al geruime tijd ‘not amused’ te zijn met de show van de gemaskerde man. ‘Het moest maar eens over zijn.’ Of hij en Kazan de twee lichaamshelften ooit nog terugzetten blijft vooralsnog onduidelijk. De beide heren hadden verder geen commentaar. Een woordvoerder vermeldde nog wel dat het feit dat beide illusionisten de initialen H.K. hebben absoluut niet op toeval berust, maar puur een illusie is.